Για τη συναυλία των Black Keys έγινε μεγάλη συζήτηση στο ίντερνετ κατά πόσο ήταν αυτό που περιμέναμε και σε σχέση με το τι απαιτήσεις είχε ο καθένας. Δεν είναι η στιγμή που θα αναλύσω τις σκέψεις μου για αυτό. Πολλοί από εμάς πριν βγουν οι Black Keys ήρθαμε σε επαφή με ένα πραγματικά μεγάλο συγκρότημα των ημερών μας. Αυτοί ήταν οι τεξανοί The Black Angels.
Παίρνοντας το όνομα τους από το The Black Angel’s Death Song των Velvet Underground, από το 2005 μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ και 4 ep χαρίζοντας μας ποιοτικότατες στιγμές νεοψυχεδελικού ροκ με southern gothic αισθητική. Στα live τους εκτός από το ψυχεδελικό φόντο ή βίντεο τους χαρακτηρίζει η επιβλητική στασιμότητα θέσης των μελών, η οποία συμπληρώνεται με την εναλλαγή οργάνων όπου βλέπεις ας πούμε τον Alex Maas να τραγουδάει είτε με μπάσο, είτε με πλήκτρα, είτε χωρίς τίποτα ή τον Kyle Hunt να αφήνει τα πλήκτρα για τον μπάσο ή τα κρουστά με τα οποία συνοδεύει την ντράμερ της μπάντας Stephanie Bailey.
Στιχουργικά περιγράφουν όσο καλύτερα γίνεται το πόσο κατεστραμμένος είναι σε αρκετές πλευρές του ο κόσμος που ζούμε σήμερα με μία τάση να γέρνει η πλάστιγγα γύρω από όπλα και πόλεμο, εκφράζοντας έτσι την απέχθεια τους προς την απάθεια που ηγεμονεύει σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Ένα από τα πιο απολαυστικά mixtrack που έχουμε φτιάξει ως Strike The Chord με στιγμές ψυχεδέλειας, έντασης και κολλητικά κιθαριστικά μέρη.
Άκουσε το The Black Angels mixtrack του Strike The Chord
Photo : pinterest.com
Strike the Chord 